NC : [ KOOKV ] Cause I can’t stop ; #5

ร่างกายของร่างบางได้สะดุ้งฮวบทุกครั้งที่ฝ่ามือของร่างแกร่งได้ใช้มันฟาดลงมาไม่หยดไม่หย่น


ก้นของแทฮยองมันแดงเหมือนลูกมะเขือเทศสุกเต็มที่รอการเก็บเกี่ยวจากชาวสวน จองกุกคือชาวสวนคนนึงที่จะเก็บแบบคุ้มค่าที่สุด


มือหนาได้เอานิ้วเข้ามาถูไถช่องทางด้านหลังของแทฮยองด้วยจังหวะเนิบนาบช้าๆค่อยเป็นค่อยๆไปเพื่อจะมอบความรู้สึกทรมานให้อีกฝ่าย ขาของแทฮยองได้หนีบเข้าหากันเพราะความรู้สึกที่กำลังจะไล่ตามจองกุก ตอนนี้มันก็รู้สึกต้องการอีกแล้ว




เด็กอายุ 17 กำลังใจแตกให้กับคนอายุรุ่นลุง



มันคือความใคร่ของทั้งสอง






" อ๊ะ คุณจะทำแบบนี้ให้ผมทรมานทำไม.. " จองกุกยังคงใช้นิ้วถูช่องรักของแทฮยองไปเรื่อย จะกดนิ้วเข้าไปก็ไม่กดสักที คนทรมานมันก็แทฮยองไง


" ผมชอบเวลาคุณดิ้นจะเป็นจะตาย " ร่างกายของแทฮยองเริ่มกระตุกขึ้นเพราะจองกุกเอานิ้วจิ้มช่องทางของแทฮยองเหมือนมันเป็นของเล่นชั้นดีอย่างหนึ่ง  ร่างกายของร่างบางเริ่มโดนปลุกเร้าจากอีกฝ่ายด้วยการทำแบบนี้มากี่ครั้งแล้ว





" คุณโรคจิตเหรอ.. ทำไมต้องที่สาธารณะด้วย "  จองกุกได้ชะงักไปชั่วขณะก่อนจะยกยิ้มขึ้นมาเหมือนสิงโตจะตะครุบเหยื่อจึงใช้นิ้วสอดเข้าไปทางช่องรักแบบฝืดๆโดยที่ไม่ได้ผ่านการเล้าโลมอะไรทั้งสิ้น


" อ๊า ด.. เดี๋ยว " แทฮยองได้จิกปลายเท้าลงกับพื้น ความเจ็บปวดตรงช่องทางของตัวเองมันกำลังทำให้หน้าท้องปวดหนึบ ร่างกายของคนตัวเล็กได้เกร็งไปทั่วทุกส่วนของร่างกาย ไม่สามารถชินกับการแสดงความใคร่แบบไม่ผ่านการเล้าโลมจากอีกฝ่าย เมื่อเขาชอบใช้เกมที่ไม่ให้แทฮยองหลุดพ้นเกมนี้ไปง่ายๆ



.... จองกุกได้เอาเนคไทที่เป็นตัวทำให้เขามาอยู่ในสภาพแบบนี้กับแทฮยองได้ขึ้นมามัดแทนการจับด้วยตัวเอง เพราะเขาจะได้เอามือที่เหลือไปทำอย่างอื่นแทน เมื่อแทฮยองเห็นจองกุกเอื้อมมือจะมารูดเนคไทตรงคอของแทฮยอง ร่างบางถึงกับเบิกดวงตากว้างและดิ้นสุดแรง


" ไม่มัด! "  ร่างหนาเห็นดังนั้นจึงรีบถอดไนคไทออกจากคอแทฮยองแล้วจึงเปลี่ยนจากการมัดข้อแขนมามัดปิดปากแทฮยองแทน



" ผมไม่มัดแขนคุณก็ได้ มันอย่างอื่นแทน "





" อื้อ! "





" แต่ถ้าคุณไม่รักดี หนีผมไปผมจะ 'จัดการ' คุณต่อหน้าคนอื่นอย่างไร้ยางอายทันที " ไม่นานนักจองกุกก็ได้ปล่อยมือของแทฮยองเป็นอิสระ ปากที่โดนเนคไทปิดอยู่ได้ร้องอื้ออึงทันทีเหมือนจองกุกเริ่มจะใช้มืออีกข้างคลึงน้องชายสุดที่รักของอีกคน ร่างบางได้พยักหน้ารับอีกคนว่าจะไม่ดื้อไม่ซน แทฮยองรู้ดีว่าจองกุกน่ะกล้าที่จะทำทุกอย่างเพียงแค่เขาพ่นประโยคสัญญาออกมาว่าเขาจะทำ จองกุกเริ่มรูดรั้งแก่นกายเล็กผ่านเนื้อผ้ากางเกงชั้นใน มือเรียวได้สอดนิ้วเข้าไปในกลุ่มผมสีดำสนิทด้วยความร้อนที่จองกุกปลุกปั้นให้กับคนตัวเล็ก แทฮยองได้แต่ส่ายหัวปฏิเสธการรับสัมผัสที่อีกคนมอบให้ตลอดเวลาแต่ร่างกายกับตอบสนองอย่างดี แทฮยองเกลียดร่างกายตัวเองเพราะเขาตอบสนองจองกุกทุกอย่าง มือสากนั่นได้จับมือของแทฮยองมาเพื่อจะให้เค้ารูดรั้งแก่นกายของเอง ส่วนจองกุกได้เอานิ้วแหย่เข้าไปในโพรงปากของแทฮยองก่อนจะเลื่อนปลายนิ้วมาช่องทางของอีกคนและสอดมันเขาไปถูรอบผนังเนื้อด้านใน



" แทฮยองนายดูนั่น เห็นหน้าตัวเองเวลาต้องการไหม " จองกุกได้เชยคางของแทฮยองไปทางกระจก สีหน้าของแทฮยองมันเหมือนเด็กคนนึงที่ต้องการเซ็กส์ แทฮยองได้มองหน้าตัวเองในกระจกสลับกับจองกุกไปด้วยเขาอยากจะร้องไห้ออกมาดังๆเพราะแทฮยองสมเพชตัวเองที่ต้องมามีอะไรกับอีกคนในที่สาธารณะตลอด นี่นับเป็นครั้งที่สองของจองกุกแล้วที่พาแทฮยองมาเล่นพิเรนแบบนี้



" ขยับสะโพกของนายเข้ามา " เหมือนอีกคนแค่สั่งออกมาแล้วทำมันเองทั้งหมด ร่างของแทฮยองยังไม่ทันได้ทำตามคำสั่งของจองกุก ก่อนจะจับสะโพกของคนตัวเล็กกดลงส่วนกับนิ้วมือของตัวเอง





...ร่างกายของแทฮยองมันได้ขยับสวนกับนิ้วของจองกุกไปมา เขาไม่สามารถจะข่มตาให้ไม่เห็นภาพตรงหน้าได้เมื่อร่างหนาได้กระทุ้งนิ้วเข้ามาให้แทฮยองตกใจและเบิกตาขึ้นมา กระจกที่ล้อมรอบเราทั้งสองไม่ว่าจะหันไปทางไหนก็เจอภาพที่เรากำลังมีเซ็กส์กัน




" อะ แอก แอ้ว ! "
( จะ แตก แล้ว )


แทฮยองไม่ทนกับการกระทำการเป็นเด็กดีนี้ต่อไปแล้วเขาเริ่มปลดกางเกงชั้นในของตัวเองลงและรูดรั้งมันไปถี่ๆตามจังหวะของการกระแทกนิ้วจากด้านหลัง ยิ่งกระทุ้งนิ้วแรงเท่าไหร่ ร่างกายกลับตอดนิ้วไว้เหมือนกำลังบอกว่าต้องการสิ่งที่ใหญ่กว่านี้และท้าทายกว่านี้



" เอาเลยแทฮยอง เอาตัวตนของคุณออกมา "  เกลียดคำพูดที่ปลุกเร้าของอีกคนเกลียดมันไปทุกอย่าง แทฮยองชักแก่นกายตัวเองไม่นานก็ร้องลั่นออกมาก่อนจะมีน้ำรักไหลพุ่งใส่กระจกที่ตัวเองยืนอยู่ต่อหน้า การหายใจที่ถี่รัวของแทฮยอง แทบจะหมดแรงไปทุกอย่าง จองกุกได้ดึงตัวของแทฮยองย้ายที่ไปอีกทางก่อนจะกดใบหน้าแนบกับประตูทางออก เสียงเข็มขัดที่ถูกดึงออกจากกางเกงนั่น เสียงรูดซิปกางเกงแบบนั้น..











" อ๊า!! คุณ อ้ะ.. อ.. เดี๋ยว " ยังไม่ทันจะขาดคำแทฮยองกลับถูกแก่นกายใหญ่โตสอดเข้ามาโดยไม่ทันได้ตั้งตัวและกระแทกกระทันใส่โดยไม่ยั้งคิดว่าตรงนี้มันอันตรายแค่ไหน






" อ่า.. แทฮยอง อย่าให้คนรู้ก็ร้องมันออกมาดังๆ " จองกุกได้กดสะโพกของแทฮยองให้ขยับสวนกับจังหวะที่จองกุกสร้างมันขึ้นมา กระแทกที่หนักหน่วงแบบนี้แทฮยองเคยได้รับมันมาก่อนแล้วไม่อาจบอกได้ว่าเขาจะเก็บเสียงนั่นไว้ได้แค่ไหน






" .. อ๊ะ อ๊า อื้อ จองกุก อย่า.. กระแทกผม อ๊า ! แรง " เหมือนเสียงที่แทฮยองพูดไปจะเป็นการสร้างอารมณ์ให้จองกุกมากกว่าการขอร้อง จองกุกได้เริ่มควานหาจุดกระสันของแทฮยองทันทีเพราะว่าแทฮยองน่ะชอบเผลอร้องขอมัน จุดนี้หาไม่ยากถ้าชำนาญ



" แทฮยองตอดเร็วเข้า อ่า.. เด็กดี อย่างนั้น " เสียงร้องในลำคอกำลังบอกว่าเขามีความสุขเพราะร่างกายของอีกคนน่ะสั่งงายยิ่งกว่าอะไร





จองกุกยังคงกระแทกกระทันใส่แทฮยองเหมือนเป็นของเล่นชิ้นโปรด








' สวนเข้ามา '







' ตอดเร็วๆกว่านี้ '







' คุณชอบตรงนี้ใช่ไหม '











' ขอแรงกว่านี้งั้นเหรอ '









เสียงของจองกุกได้กระซิบข้างหูของผมวนไปวนมาจนผมแทบจะบ้าตาย ชอบพูดอะไรแบบนี้เพื่อต้องการให้ผมมีอารมณ์ร่วมและทำตามแบบนี้กี่ครั้งแล้ว












" อ๊า! อ๊า! คุณ.. ผ.. ผมไม่ไหว อ๊ะ แฮ่ก " แทฮยองเผลอร้องออกมาจนสุดเสียงตอนนี้แทฮยองได้ขยับสะโพกส่วนจองกุกอีกครั้งโดยการให้แก่นกายของของจองกุกโดนเข้าที่จุดกระสันของตัวเองเพื่อต้องการจะปลดปล่อย














ตับ ตับ ตับ ! 












" คุณคะ "


















!!! 



















ร่างบางหยุดชะงักด้วยความตกใจทันทีเมื่อได้ยินเสียงของพนักงานที่อยู่ด้านนอก ร่างกายที่หยุดนิ่งไปทั้งคู่กำลังตกใจในสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น












แต่













..จองกุกได้จับตัวของแทฮยองขึ้นมาอุ้มก่อนจะสอดแก่นกายที่ยังคงคาอยู่ในร่างบางต่อไปอย่างไม่สนใจอะไรแล้ว อีกคนไม่ทันได้ตั้งตัวกับการกระทำของอีกคนจึงรีบโอบรอบคอไว้กันไม่ให้ตัวเองตกลงไปที่พื้น



" คุณคะ ใส่ชุดได้ไหมคะ "  พนักงานได้เข้ามาระดับประชิดประตูถึงขนาดผมเองได้ยินเสียงเท้าและเสียงการพูดที่ดังขึ้นเรื่อยๆ


" แทฮยองตอบเขาไป "  จองกุกเขาไม่รู้อะไรเลยรึไงว่าท่าแบบนี้มันทั้งจุกทั้งลึก ถ้าแทฮยองพูดออกไปเขาจะไม่เผลอร้องออกไปด้วยรึไง



" ส.. ใส่ได้ครับ! อ๊า จ.. จองกุก "  เมื่อแทฮยองส่งเสียงออกไปเป็นจังหวะที่จองกุกได้ปล่อยตัวผมลงมากระแทกกับแก่นกายตัวเองเข้าอย่างจัง  เสียงเนื้อกระทบกันยังคงดังอยู่ในห้องแคบๆนี้ไปเรื่อยๆ แทฮยองที่ใช้ฟันกัดริมฝีปากตัวเองไว้ไม่ให้เผลอร้องออกไปให้พนักงานได้ยินนั่นมันเป็นเรื่องที่ท้าทายจนจะบ้าตาย




" คุณสบายดีไหมคะ คุณผู้ชายคนนั้นไปไหนแล้ว "



" อื้อ อ.. ข.. ขอล่ะจองกุก .. อ๊า พ.. พอก่อน "  จองกุกเขาทำตัวเป็นเด็กขี้ประชดรึไง ยิ่งบอกก็ยิ่งทำพนักงานก็ไม่ยอมไปไหนคนหนักสุดมันก็แทฮยองที่ต้องแบกรับความความใจกล้าหน้าด้านแบบนี้






ร่างกายยังคงถูกกระทำไป





อีกปากก็สร้างบทสนทนาไป







" ก็บอกเขาไปสิว่าผู้ชายก็อยู่ในห้องนี้ "   เสียงหอบหายใจของแทฮยองและจองกุกดังถี่มากจนผสมกันไปไม่รู้เสียงของใครเป็นของใครไปหมด


" ผมสบายด... ดี มากครับ  อีกคน.. เค้า! อ๊ะ คงไปหา.. จองกุก .. อ้ะ  ไปข้างนอก "  จองกุกยังแกล้งโดยการยกสะโพกของแทฮยองขึ้นสูงๆและปล่อยลงมาราวกับว่าผลักอีกคนตกจากตึกมากระแทกพื้น ตัวของร่างบางมันเป็นเครื่องเล่นชั้นดีที่เขาชอบ จะทำอะไรก็ทำโดยที่แทฮยองไม่อาจสั่งอะไรเขาได้







" คุณโอเคแน่นะคะ "








จองกุกมันเอาอีกแล้ว 









ร่างหนาได้จับตัวของให้ขึ้นมาคร่อมตัวเองก่อนจะบังคับให้อีกคนเป็นคนนำแทนตัวเขาเอง




" แน่นอนนะครับ  ผมโอเคดี " ในจังหวะที่แทฮยองเปลี่ยนท่าอยู่เขาก็ชิงตอบพนักงานไปก่อนที่จองกุกจะเริ่มท่วงท่าใหม่กับเขาอีกที





" เราได้เตรียมชุดของคุณไว้ครบแล้วนะคะ "







ให้ตายเหอะ รีบไปหน่อยไม่ได้รึไง !




แทฮยองได้กลับมาสู่ขุมนรกที่ร้อนแรงนี้อีกครั้งเมื่อต้องขยับสะโพกแทนจองกุกทั้งหมด จองกุกที่มองดูการกระทำของแทฮยองเริ่มชักไม่พอใจเพราะอีกคนขยับสะโพกช้าจนไม่ได้อารมณ์





...จองกุกจึงเริ่มขยับสะโพกนำก่อนโดยการกดสะโพกของแทฮยองลงมากระทบเชิงกรานจนมีเสียงน่าเกลียด แทฮยองถึงกับน้ำหูน้ำตาไหลทันทีเมื่อเขารู้สึกจุกมากเพราะจองกุกชอบทำอะไรรุนแรงเสมอ



" อะ อ๊ะ เอาหกชุดครับ ! " แทฮยองได้ฟาดมือลงบนหน้าของจองกุกทันทีเมื่อเขาสร้างจังหวะรุนแรงกับแทฮยองที่ยังคงสนทนากับพนักงานอยู่ จองกุกเองก็ชอบเวลาที่แทฮยองดุดันแบบนี้ มันเร้าใจ



" อีก 10 นาทีจะยกชุดมาให้ดูนะคะ "











" ส.. สักครู่ นะ ครับ "





ขอตอบสนองหน่อยเถอะ





 เมื่อจบประโยคแทฮยองก็ได้สอดมือเข้าประสานกับมืออีกคนและเริ่มขย่มด้วยตัวเองตอบสนอง คนชอบกลั่นแกล้งเขา การตอดรัดและขย่มมันไปพร้อมๆกัน ยิ่งทำให้จองกุกได้ใจกับแทฮยองไปใหญ่ เพราะจองกุกทำท่าทางจะเอาจะเอาตลอดเวลา



















" อื้อ.. จองกุกเร็ว เร็วอีก " การมีอะไรกันแข่งกับเวลาเนี่ยแม่งโคตรท้าทาย แทฮยองพยายามเม้มเสียงของตัวเองไว้ด้วยการกัดปลายเสื้อเชิ้ตของตัวเองเพื่อเก็บเสียง จนเห็นแก่นกายที่กระเพื่อมตามแรงขย่ม การหายใจที่สั่นระรัวของทั้งสองได้เร้าจังหวะบทเพลงรักให้เร็วขึ้น


" แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก อื้อ.. จองกุกอา จองกุกอา จะแตกแล้ว .. "    แทฮยองไม่ต่างกับเด็กที่จองกุกตามหามานาน มีความเป็นตัวของตัวเองเมื่อมีความอยาก ไม่ต้องเสแสร้งน่ารักให้มากความเพราะจองกุกไม่ได้ชอบประเภทน่ารักแต่เปลือกนอก  ร่างกายแกร่งได้เริ่มการซอยสะโพกเอง จองกุกได้ละมือออกจากการประสานมือหันมาจับเอวคอดนั้นแทน และเริ่มที่จะซอยสะโพกตามความต้องการของนางแมวยั่วสวาทคนนี้


..ร่างกายลอยตัวและโดนกดลงมาอย่างรุนแรงโดยไม่ทันได้ตั้งตัวทำให้แทฮยองไม่มีที่ยึดจึงเอาร่างของตัวเองลงไปนอนทับตัวอีกคนเพื่อจะเกาะไหล่ เสียงหัวใจของทั้งสองได้ส่งสัญญาณการเต้นของหัวใจที่ถี่รัวเพื่อให้รู้ว่าทั้งสองกำลังจะไปถึงจุดสุดยอดทั้งคู่



" จะ.. จองกุก !กระแทก.. เข้ามาอีก ! ลึกกว่านี้ ฮ๊ะ " แทฮยองไม่อาจจะข่มเสียงตัวเองได้อีกต่อไป เขาร้องออกมาอย่างสุดจะทนก่อนจองกุกกระแทกเข้าตรงจุดกระสันไปสองทีก่อนจะปลดปล่อยออกมาพร้อมแทฮยอง น้ำสีขาวขุ่นได้พุ่งเลอะเสื้อผ้าที่เอามาลองไปด้วย ร่างกายที่หอบหายใจถี่ๆกับความอายที่พุ่งขึ้นมาเพราะว่าเขาเผลอส่งเสียงออกไปดังจนคนข้างนอกต้องได้ยิน แต่ก็ไม่มีใครมาเคาะห้องของเขาและจองกุกก่อนที่จะรีบแต่งตัวโดยแทฮยองได้ซื้อชุดที่เขามีอะไรกับจองกุกมาด้วยเพราะมันเลอะไปหมด









ไอ้ลุงนี่มันจิตแน่ๆเลยอะ













แทฮยองก็ไปจิตตามอีกคน













มันก็บ้ากามด้วยกันทั้งคู่นี้แหละ







อ่านต่อได้ที่ https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1693735&chapter=5