NC ♡ : MY TEACHER * 4 Everything on you became my favourite.
อาจารย์ที่ถูกเด็กอายุวัยเพียง 16 ปีทำท่าทางเหมือนต้องการจะอ้อนเขาเอารอยขบเม้มเพราะสิ่งที่จองกุกบอกไปเขาแค่พูดมันออกไปเพียงเพราะจะตัดบทเรื่องอย่างว่าแต่แทฮยองก็ไม่ยอมตัดบทด้วย คนตัวสูงโน้มตัวเข้าไปหาซอกคอที่กำลังขยับเข้าหาจนริมฝีปากถูกสัมผัสช่วงซอกคออย่างง่ายดายและใช้ลิ้นของตัวเองเลียไปยังซอกคอของคนตัวเล็กอย่างรู้งานก่อนจะขบเม้มลงไปยังที่ใหม่บนซอกคอตามความต้องการของแทฮยอง
" อื้อ " คนตัวเล็กได้สะดุ้งไปกับการดูดที่รุนแรงจากอีกคนจนเผลอส่งเสียงออกมาด้วยความรู้สึกบางอย่าง คนเล็กไม่เคยคุ้นเคยเรื่องแบบนี้มาก่อนไม่รู้ตัวเองว่าเขากำลังทำเรื่องไม่ดีกับอาจารย์ลามกคนนี้อยู่โดยที่อาจารย์ตรงหน้าเขาก็ไม่คิดจะบอกอะไรคนตัวเล็กสักอย่าง
" งั้นเรามาตรวจร่างกายกันต่อ " คนตัวสูงได้อุ้มแทฮยองออกจากตักก่อนจะจูงมือคนตัวเล็กไปยังเตียงนอนสำหรับนักเรียนที่ไม่สบายและเลื่อนผ้าม่านมาปิดรอบเตียงจะได้ไม่ให้ใครมารับรู้ว่าเราทั้งสองคนกำลังทำอะไรกันอยู่ คนตัวเล็กที่กำลังเงอะงะกับสิ่งที่เกิดขึ้นได้มองอาจารย์ของตัวเองอย่างไม่เข้าใจว่าเขาต้องตรวจอะไรอีกถึงขนาดได้ขึ้นเตียงเลยเหรอ แทฮยองได้คิดไปเรื่อยเปื่อยจนคนเป็นอาจารย์ได้ดันตัวของแทฮยองให้ลงไปนอนราบอยู่บนเตียงและใช้ร่างกายตัวเองขึ้นคร่อมก่อนจะสบประสานสายตากับนักเรียนที่กำลังใช้สายตากรอกไปกรอกมาเหมือนเขาทำตัวไม่ถูกกับสิ่งที่เกิดขึ้น จองกุกรู้ดีว่าแทฮยองเป็นพวกขี้เหงาและขี้กลัวในสิ่งที่ยังไม่เกิดขึ้นจึงตัดสินใจจับคนตัวเล็กให้ลุกขึ้นมานั่งก่อนจะเลือกไปนั่งซ้อนหลังคนตัวเล็กแทน แทฮยองเมื่อเขารู้ดีว่าเขาไม่ปลอดภัยกับสถานการณ์แบบนี้จึงพยายามจะลงจากเตียงเพื่อหาทางให้ตัวเองรอดไปยังอาจารย์คนนี้
" ถ้านายดื้อ ฉันจะไม่ให้การตรวจร่างกายนายผ่าน " มือของคนตัวสูงได้หยิบกระดาษขึ้นมาพัดมันไปมาในขณะที่แทฮยองได้ดีดตัวและกำลังจะเดินออกไปจากเตียงที่มีผ่านม่านกั้นอยู่ คนตัวเล็กที่กำลังยืนอยู่ได้นึกคิดกับเรื่องต่างๆที่กำลังจะส่งผลเสียกับเขามากมายได้จี้ปากของตัวเองออกมาก่อนจะกลับไปนั่งพิงแผ่นหลังคนตัวสูงดังเดิม
" อาจารย์อย่ารุนแรงกับผมนะ.. " เมื่อสิ้นเสียงของคนตัวเล็กก็สั่นสะท้านไปทั้งร่างกายและหดตัวลงทันทีเมื่อเขากำลังถูกคนตัวสูงนำเกมโดยใช้ลิ้นเลียใบหูคนตัวเล็กจากด้านหลัง มือของคนเป็นอาจารย์ได้ใช้มือดันร่างของคนตัวเล็กให้ลงมาบดเบียดแผ่นหน้าอกของตัวเองก่อนจะใช้ลิ้นเล็กเลียเข้าไปในใบหูจนตัวเล็กได้ยินเสียงน้ำลายตอนนี้มันได้กระทบกับหลายๆอย่างรอบใบหูจนอดที่จะใช้ปลายเท้าจิกลงไปยังเตียงอย่างทรมานเมื่อเขากำลังจะมีอารมณ์บางอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
" อ๊ะ.. มันแปลกๆนะ อาจารย์.. " เสียงของคนตัวเล็กได้ถูกพ่นออกมาเมื่อลิ้นเล็กได้เลียเข้าไปในใบหูไม่ยอมหยุดจนแทฮยองอดที่จะร้องเพราะเขากำลังทรมานกับการกระทำอีกคน กับร่างกายที่ไม่สามารถจะขยับตัวไปไหนได้
" กำลังจะตรวจอยู่ให้ความร่วมมือหน่อย " มือสากเริ่มทำการลุกล้ำจากใบหูตอนนี้ได้ใช้นิ้วแหย่ไปยังโพรงปากของคนตัวเล็กก่อนจะเริ่มมันเข้าออกอย่างเชื่องช้า
" ดูดเหมือนไอศกรีมรสชาติที่ชอบ " คนตัวเล็กได้เผยริมฝีปากอ้ารับนิ้วของอีกคนที่กำลังชักเข้าชักออกอย่างเอาแต่ใจ คนตัวเล็กจึงพยายามจะดูดมันให้เหมือนกับของหวานตามที่อาจารย์สั่งการให้ แต่ก็ทำไม่ได้เมื่อแรงที่ใช้ดูดนิ้วมันมีน้อยเหลือเกินเพราะอาจารย์ตรงนี้ได้เล่นอยู่กับใบหูคนตัวเล็กจนไม่มีแรงไหนจะเอาไปขัดขืน นิ้วที่แหย่เข้าไปกระทุ้งเข้าไปลึกจนถึงลิ้นไก่ของคนตัวเล็กแทฮยองจึงเกิดอาการสำลักนิ้วของอาจารย์ตัวเอง
" แค่ก แค่ก " คนตัวสูงก็ไม่คิดจะยอมหยุดการกระทำหยาบโลนกับเด็กคนนี้จึงใช้นิ้วเพิ่มเข้าไปอีกและกระทุ้งเข้าไปยังลิ้นไก่อีกครั้งจนแทฮยองสำลักออกมา จึงทำให้น้ำลายที่กักไว้ในปากไหลเยิ้มลงมาเลอะเสื้อของคนตัวเล็ก
" แค่ก แค่ก! อา อาจารย์.. " แทฮยองเมื่อเขาเริ่มรู้สึกคลื่นไส้จากการแหย่นิ้วเข้าไปภายในช่องปากมากจนจะเรียกว่าการล้วงคออาเจียนแทนซะมากกว่าจองกุกจึงยอมหยุดแกล้งนักเรียนของตัวเองทันที
การเล้าโลมอย่างอ่อนโยนค่อยๆลุกลามไปเรื่อยๆจนมือปลาหมึกเริ่มได้ถอดนิ้วออกจากริมฝีปากคนตัวเล็ก ค่อยๆใช้นิ้วเกี่ยวดึงเสื้อยืดของอีกคนขึ้นมาอีกครั้ง แทฮยองที่กำลังหน้าแดงขึ้นสีไม่สามารถจะลืมตาขึ้นมามองสิ่งตรงหน้าได้เพราะจองกุกยังคงไล่แทะเล็มร่องหูปลุกเร้าคนตัวเล็กไม่ยอมหยุด
" อ๊ะ! อย่าจับนะ.. " เสียงที่หลุดพ้นออกมาเมื่อคนตัวเล็กโดนสะกิดยอดอกโดยไม่ได้ตั้งตัวจึงเผลอร้องออกมาอย่าสุดจะทน จองกุกเห็นสถานการณ์ไม่ดีจึงละจากใบหูมาหยอกล้อกับริมฝีปากคนตัวเล็กโดยการเชยคางคนตัวเล็กที่กำลังทำตัวไม่ถูกให้หันมาหาเขา
" บทลงโทษของเด็กที่เสียงดัง " ริมฝีปากของจองกุกค่อยๆสัมผัสเบาๆที่ริมฝีปากที่กำลังจะอ้าปากเพื่อสร้างประโยคขึ้นมาเพราะคำพูดของจองกุก ตอนนี้มันได้ถูกลิ้นของอาจารย์แหย่เข้าไปในโพรงปากเพื่อช่วงชิงความหวานทั้งที่มือของคนตัวสูงก็ยังคงไล่ถูไล่สะกิดยอดอกคนตัวเล็กไม่ยอมที่จะหยุด
" อื้อ.. " แทฮยองไม่สามารถจะส่งเสียงแห่งความทรมานออกมาได้เพราะเขากำลังโดนรุกล้ำทางโพรงปากไม่ให้ส่งเสียงออกมา แถมอาจารย์ของเขาเอาแต่ดูดลิ้นของแทฮยองเหมือนมันเป็นขนม ใบหน้าของอาจารย์ตอนนี้ได้แนบติดกับแทฮยองจนเหมือนเขากำลังตกอยู่ในภวังค์ของจริง ร่างกายที่ไม่สามารถจะขยับไปไหนได้กับความรู้สึกบางอย่างกำลังวิ่งไล่ตามมาจนวิ่งหนีต่อไปไม่ไหวแล้ว
" เดี๋ยวฉันจะถอดกางเกงนายออก " ริมฝีปากถูกผละออกจากกันเพราะคนตัวสูงต้องการที่จะพูดประโยคที่ชวนให้แทฮยองไม่เข้าใจ มือของคนตัวสูงค่อยๆเกี่ยวกางเกงพละขาสั้นของแทฮยองลง
" อาจารย์อย่ารุนแรงกับแทฮยอง.. " น้ำเสียงที่กล้าๆกลัวๆของคนตัวเล็กได้ถูกพ่นออกมาอย่างเบาๆข้างใบหูของจองกุก คนตัวสูงจึงถือโอกาสจูบไปยังขมับของคนตัวเล็กเพื่อสร้างความกล้าให้อีกคนยอมรับในสิ่งที่ตัวเองทำ
" มันก็แค่การตรวจร่างกาย จะกลัวอะไรขนาดนั้น " คนตัวสูงได้ลุกออกจากการถูกพิงจากอีกคนที่หัวเตียงและเปลี่ยนการนั่งมาอยู่ประจันหน้าของคนตัวเล็กขณะที่แทฮยองได้เคลื่อนตัวไปพิงกับหัวเตียงเพราะเขากำลังจะโดนเสือตัวนี้เขมือบเขาเหมือนเขาเป็นสัตว์ตัวเล็กๆในป่าใหญ่
" อ้าขาออกสิ " กางเกงที่ถูกดึงออกจนเหลือแค่กางเกงชั้นในทำให้แทฮยองไม่กล้าจะสบสายตากับจองกุกที่กำลังจ้องมองร่างกายเขา แต่คนตัวเล็กก็ไม่อาจจะหลุดพ้นคำสั่งของคนตัวสูงได้เพราะอาจารย์ของเขากำลังแบกความลับทั้งหมดของเขาไว้ และถามไม่ทำแบบนี้เขาก็จะไม่ผ่านการตรวจร่างกาย กลายเป็นเด็กขี้แพ้อีกครั้งซ้ำไปซ้ำมา
... สายตาที่เขินอายจนไม่กล้าจะสบเข้ากับสายตาคมค่อยๆหลับตาพริ้มลงและชันเข่าขึ้นก่อนจะอ้ามันออกให้อีกคนได้เห็นเพื่อจะตรวจมันตามที่เขาต้องการของอาจารย์
" น่ารัก " มือของอาจารย์เริ่มลูบไล้ไปยังขาอ่อนเพื่อจะสร้างอารมณ์ให้อีกคน ขณะที่แทฮยองเองได้หันมามองภาพตรงหน้าเพราะความอยากรู้อยากเห็นของตัวเอง ลิ้นของคนตัวสูงค่อยๆไล่เลียตั้งแต่ปลายเท้าของคนตัวเล็กเพราะเขากำลังหลงไหลในร่างกายของคนตัวเล็กจนแทบจะบ้า แทฮยองที่กำลังสั่นสะท้านไปทั้งตัวตอนนี้ได้เม้มริมฝีปากของตัวเองไว้เน้นเพราะไม่อาจจะส่งเสียงออกไปให้ใครได้ยินได้ มือที่จิกลงไปยังเตียงได้ระบายความรู้สึกของตัวเองได้อย่างดี จองกุกได้ไล่เลียมาจนถึงจุดหวงห้ามของคนตัวเล็กที่กำลังตั้งชูชันเพราะจองกุกเป็นคนปลุกปั้นมันขึ้นมาด้วยตัวเอง
" ตรงนี้มันดูขยายผิดปกติ " ลิ้นที่ไล่ไปตามขอบกางเกงชั้นในของนักเรียนตอนนี้ได้ถูกถอดออกไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้เพราะแทฮยองตอนนี้เขาทั้งรู้สึกต้องการอะไรบางอย่างจนไม่สามารถจะขัดขืนอีกต่อไปได้
มือของอาจารย์คนนี้ได้สัมผัสไปยังหัวของแก่นกายเล็กที่กำลังตั้วชูชันเพราะเกิดจากการปลุกเร้าอารมณ์จากอีกคน ทำให้แทฮยองเผลอเผยอปากออกมารับการสัมผัสเพราะเขารู้สึกไม่คุ้นชินกับการสัมผัสไปยังจุดนั้นสักครั้ง ร่างกายที่เริ่มจะตอบสนองตอนนี้ได้มีน้ำไหลออกมาที่หัวของแก่นกายเพราะว่าเด็กน้อยคนนี้ได้เริ่มจะมีอารมณ์ร่วมด้วยเพราะโดนปลุกเร้าซ้ำไปซ้ำมาเกินกว่าจะตอบโต้แล้ว
" อ๊ะ.. อาจารย์ครับ อย่าสัมผัสมัน.. " เสียงไม่อาจจะส่งถึงอีกคนได้ตอนนี้มือของจองกุกได้เริ่มบีบหัวแก่นกายที่มีน้ำซึมออกมา และเขาไม่สนใจว่าแทฮยองจะร้องขอคนตัวสูงยังไงเขาก็จะไม่ปล่อยเด็กที่ชอบทำตัวอ่อยแบบนี้ไปอีกเป็นครั้งที่สาม
" อ่า.. อย่าพูดแบบนี้สิ นายต้องพูดว่าสัมผัสมัน " มือของคนตัวสูงได้มองมายังคนตัวเล็กที่กำลังใช้สายตาของตัวเองมองมายังแก่นกายที่กำลังรูดขึ้นรูดลงไปมาจากเงื้อมมือของอาจารย์ตัวเอง
" ชอบแบบนี้ใช่ไหมแทฮยองอา " มือที่รูดแก่นกายของคนตัวเล็กอย่างไม่คิดได้เพิ่มความเร็วของมือเป็นทวีคูณความต้องการของตัวเอง ยิ่งแทฮยองไม่ยอมพูดอะไรเอาแต่เม้มริมฝีปากตัวเองไว้เพราะกลัวคนข้างนอกได้ยินจองกุกก็ยิ่งได้อารมณ์เมื่อมือเล็กของแทฮยองได้ตัดสินใจใช้การระบายความเสียวของตัวเองโดนการใช้ชายเสื้อของตัวเองมากัดระบายออกรมณ์ของตัวเอง ยิ่งทำให้จองกุกเห็นแผ่นหน้าท้องบางตอนนี้มันกำลังอยากได้การสัมผัสแบบหยาบโลนจากจองกุกอยู่ อารมณ์ที่กำลังพุ่งทะยานขึ้นสูงจนเริ่มมีเม็ดเหงื่อไหลออกมาจากร่างกาย เสียงหอบหายใจที่ดังอย่างต่อเนื่องมันทำให้อาจารย์คนนี้แทบจะบ้าคลั่งกับเด็กตรงหน้า เขาจึงรีบขยับมือเปลี่ยนจากการรูดรั้งที่เร็วเปลี่ยนเป็นการกดแบบขึ้นสุดลงสุดเพื่อจะแกล้งอีกคน
" อ๊า! .. อะ.. อ๊ะ อื้อ.. อา อาจารย์ ยะ เพิ่ง อ๊ะ! อ๊ะ! " เสียงร้องที่ไม่ได้ภาษาได้หลุดออกมาจากคนตัวเล็ก เสียงที่ถูกกลั้นมานานตอนนี้ได้ถูกปลดปล่อยออกมาจนจองกุกได้ยินมันจนเต็มที่ อาจารย์ตรงหน้าได้รีบชักนำจังหวะการชักแก่นกายของคนตัวเล็กให้เร็วขึ้นเพราะจะให้คนตัวเล็กได้สำเร็จความใคร่ของตัวเอง
" อื้อ! มันจะ.. อ๊า! ออกมา .. อา อาจารย์ "
" อาจารย์จองกุกครับ "
....เสียงของประตูห้องตรวจถูกเปิดขึ้นจากใครบางคนที่กำลังเดินเข้ามาภายในห้องตรวจจึงทำให้จองกุกชะงักไปกลางคันและหยุดการกระทำไปชั่วขณะเพราะต้นเสียงนั่นมันคือเสียงเด็กที่กำลังรอการตรวจอยู่ แต่เมื่อเขามองมายังแทฮยองกลับพบว่าคนตัวเล็กได้ทิ้งตัวลงไปนอนราบกับเตียงและร้องไห้สะอึกสะอื้นออกมาเบาๆเพราะเขาตกใจที่มีคนเข้ามาและเขาไม่เสร็จกันจึงทำให้ช่วงล่างของตัวเองมันปวดหนึบขึ้นมา มือของจองกุกยังคงจับแก่นกายนั้นไว้ไม่ยอมปล่อย
" มีอะไรจีมิน " จองกุกพยายามจะคุมสติตัวเองและเปล่งเสียงออกไประหว่างผ้าม่านที่กั้นระหว่างเขาและจีมินอยู่ คนตัวเล็กที่กำลังนอนอยู่บนเตียงกำลังตื่นเต้นกับเหตุการณ์ตอนนี้จนอดจะมองผ่านม่านทะลุไปยังต้นเสียงไม่ได้
" พี่ตรวจแทฮยองอยู่ไหม อาจารย์ให้ผมเข้ามาถามเพราะเขาจะตรวจผมให้แทนอะ ถ้าพี่ยังตรวจไม่เสร็จ "
" แทฮยองยังตรวจไม่เสร็จ ตอนแรกก็จะเสร็จแล้วแต่นายดันเข้ามาก่อนนี้ไง " แทฮยองที่กำลังปวดแก่นกายอย่างบ้าคลั่งตอนนี้เขาทนไม่ไหวแล้ว ร่างกายของเขากำลังต้องการการปลดปล่อยจนถึงขีดสุด เมื่อจองกุกไม่ยอมขยับสร้างจังหวะให้อีกคนได้สำเร็จความใคร่แทฮยองจึงเอามือยึดกับเตียงไว้และใช้มือของจองกุกที่จับส่วนรักของเขาไว้อยู่เป็นตัวปลุกเร้าอารมณ์ ร่างกายของแทฮยองได้ขยับเข้าออกสวนกับมือของจองกุกเพราะความต้องการจะเสร็จ ทำให้จองกุกหันหน้ามาแทฮยองที่กำลังเม้มริมฝีปากและขยับสะโพกสวนกับมือไปมาอย่างบ้าคลั่ง คนตัวสูงได้โน้มตัวเข้ามาคร่อมร่างของแทฮยองที่ยังคงขยับร่างกายสวนกับมือของจองกุก
" ต้องการเหรอ "
" อื้อ.. "
" สวนสะโพกเร็วกว่านี้ถ้าอยากเสร็จ กดมันเข้ามาอีก อา.. อย่างนั้นแทฮยอง " ร่างกายของคนตัวเล็กถูกสั่งการให้ทำตามคำสั่งของจองกุกราวกับหุ่นยนต์สะโพกของคนตัวเล็กได้ขยับสวนกับมือของอีกคน ยิ่งจองกุกเร่งจังหวะเพิ่มให้แทฮยองเท่าไหร่ คนตัวเล็กก็พร้อมจะกดสะโพกสวนได้ดีในทุกจังหวะทำให้จองกุกตัดสินใจทิ้งจีมินที่ยืนอยู่ตรงข้ามม่านโดยทันทีเมื่อแทฮยองกำลังเรียกร้องเขาให้เข้าไปหาขนาดนี้
" นายไปตรวจเลย พี่ต้องจัดการแทฮยองให้เสร็จก่อน "
" อ๊ะ.. อา อา จารย์ ผมจะ อื้อ.. "
" แทฮยองนายโอเคไหม " จีมินได้ก้าวขาของตัวเองเดินมาก่อนจะจับม่านเพื่อเปิดออกเพราะเขาเป็นห่วงแทฮยองมากเพราะก่อนที่แทฮยองจะเข้ามา เขาดูกลัวมากเกินไป
" อา อ๊ะ.. โอเค " ร่างกายของคนตัวเล็กกำลังมีความสุขกับการตรวจร่างกายครั้งนี้จนไม่อาจจะเก็บเสียงไว้ได้ จองกุกจึงดึงแขนตัวเล็กขึ้นมาโอบรอบคอเอาไว้ก่อนแทฮยองจะรีบโอบรอบคอของอาจารย์เอาไว้แน่นเพราะเขาจะได้ส่งเสียงร้องออกมาใส่หูอาจารย์ของเขาแทน
" งั้นเหรอ เดี๋ยวเราเจอกันหน้าห้องนะ " จีมินยอมละจากการดึงผ้าม่านกั้นทันทีเพราะเขารู้แล้วว่าแทฮยองสบายดีจึงไม่ต้องเป็นห่วงอะไร และรีบวิ่งออกไปทันทีเพราะเขาโดนประชาสัมพันธ์เรียกชื่อให้ไปตรวจอีกห้อง จองกุกยังคงรูดรั้งแก่นกายคนตัวเล็กให้อาการปวดหนึบหายไป ไม่นานนักแทฮยองก็กระตุกตัวเกร็งปล่อยเท้าที่ถูกจิกลงเตียงมายาวนานได้คลายออกมาอย่างหมดแรงทันทีเมื่อร่างกายของเขาได้หายจากการปวดหนึบมาตั้งแต่ต้น
" แสบเอาเรื่องเลยนายนี่ " ไม่มีเสียงตอบรับกลับใดๆมีเพียงแค่เสียงหายใจถี่รัวได้ดังอยู่ข้างใบหูของจองกุกแทนมากกว่า จองกุกได้ใช้มือดันตัวแทฮยองที่กำลังกอดเขาไว้อยู่ออกมาเพราะจะต้องการให้เด็กคนนี้สนองตัวเองกลับเห็นแทฮยองกำลังร้องไห้ออกมาเพราะอะไรสักอย่าง อาจารย์ตรงหน้าเขากำลังจะทำอะไรเขาอีกเขาต้องการอะไรจากแทฮยอง
" ไม่เอาแล้วรางวัลเด็กดีของอาจารย์! "
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น